Anoniem

Titel | 167 Munten en kannetje

Beschrijving object Steengoed kannetje met 167 zilveren munten uit de herberg en huis De Valck, die omstreeks 1620 onder de vloer begraven zijn tussen vijf plavuizen. De datering van de munten is tussen 1488 en 1619, die van het kannetje tussen 1575-1625. Historische context Het huis De Valck behoorde, met het kasteel en de kerk, tot de eerste bakstenen gebouwen van Helmond. Het stond aan de zuidzijde van de Markt, vlakbij en tegenover de Lambertuskerk (Markt 1-3 en Kerkstraat 51). Het pand is in 1399 voor het eerst vermeld in een historische bron. Wanneer het pand in 1442 wordt verkocht is er sprake van een ‘stenen huis’. Jarenlang bewoonden de schepen en schout van Helmond het huis. In de zestiende eeuw wordt het pand ingericht en gebruikt als herberg, den Valck genaamd. Het gemeentebestuur vergadert regelmatig in deze herberg. Het huis De Valck blijft meer dan honderd jaar in bezit van de familie Weylarts. Het pand doorstaat de roerige tijden in de zestiende eeuw, maar wordt beschadigd tijdens de grote stadsbrand van 1587 en de inkwartiering van garnizoenen van het Franse leger. Daarna, rond 1595, wordt het huis flink opgeknapt en vernieuwd. Frans Peter Becx, gehuwd met Jenneke Weylarts, wordt in 1623 eigenaar van het pand. Hij krijgt De Valck uit de erfenis van Marijken Weylarts. Verstopt hij als ‘appeltje voor de dorst’ een deel van de erfenis onder de vloer of is het de vorige eigenares die haar geld op deze manier in veiligheid bracht? Archeologische context Het huis De Valck is, kort voordat het in 1991 werd afgebroken, bouwhistorisch onderzocht. Voor dat onderzoek zijn enkele kleine kijkgaatjes gegraven onder de oude vloeren. Daarbij is de muntschat aangetroffen: een steengoed kannetje, afgedekt met een stuk plavuistegel en gevuld met 167 zilveren munten. De zilveren munten zijn onder andere philipsdaalders, realen, stoters, ernestussen, ducatons en patagons uit Spanje, Italië, Vlaanderen, Brabant en Hollandse gewesten. De oudste munt dateert uit 1488, de jongste uit 1619. Kort daarna moet de muntschat onder de vloer zijn begraven. Destijds vertegenwoordigde zij een behoorlijk kapitaal. Uit dat onderzoek blijkt verder dat enkele eikenhouten spanten en gebinten dateren uit 1595 en 1596. Die geven aan dat het pand bij de stadsbrand van 1587 flink was beschadigd. Na de sloop van het pand is er een kleinschalige opgraving uitgevoerd op het perceel. Daarbij is onder andere een rijk gevulde afvalkuil opgegraven met aardewerk kook- en stoofpotten, steengoed drinkkannen en -bekers, glazen drinkgerei, een muntgewichtje en een bijzondere kaarsenbak van aardewerk. Het afval stamt uit de periode tussen 1500 een 1550 en wijst op een rijke en luxueuze context (herberg). Trefwoorden Helmond, Archeologie, Markt, Archeologie, opgraving, Muntschat, herberg, bouwhistorie, philipsdaalder, reaal, stoter, ernestus, ducaton, patagon, zilveren munten.