Pieter de Josselin de Jong

Pieter de Josselin de Jong (1861-1906) wordt in 1861 in Sint-Oedenrode geboren in een gezin dat deel uitmaakt van de gegoede burgerij. Zijn ouders geven hem alle kansen om zijn tekentalent te ontplooien. Op zestienjarige leeftijd begint hij zijn kunstopleiding in Den Bosch. Hij vervolgt zijn opleiding in Antwerpen aan de Akademie voor Beeldende Kunst. In zijn tijd is een opleiding in Parijs erg in trek en ook Josselin de Jong brengt hier enige tijd door. Hij studeert aan de Ecole des Beaux Arts. Ook maakt hij een studiereis naar Rome. Hierna woont en werkt hij voornamelijk in Den Haag. Vanaf 1893 ontstaat er echter een nieuw thema binnen zijn werk. Hij raakt geboeid door het esthetische aspect van de arbeid. Hiermee sluit hij aan bij een tendens in de beeldende kunst waarbij de werkende mens als zelfstandig onderwerp wordt behandeld en niet langer ondergeschikt is aan bijvoorbeeld het landschap of een didactische of symbolische boodschap dient uit te dragen. In vele krijt- en pasteltekeningen verbeeldt hij arbeiders in ijzergieterijen en staalfabrieken. De werkers zijn helden en de arbeid wordt op een sterk geïdealiseerde wijze weergegeven. Hij beeldt dit onderwerp uit omdat hij het visueel aantrekkelijk vindt. Zoals hij het zelf zegt: "de felle arbeid van krachtige lichamen, zwoegend met de berusting van de eenvoudige menschen, zwaar, geweldig … mooi… ." De Josselin de Jong maakt schilderijen, tekeningen, etsen en aquarellen. Aanvankelijk richt hij zich voornamelijk op historiestukken en portretten en ontvangt hier veel waardering voor. Hij heeft onder meer Koningin Wilhelmina en Koningin-moeder Emma geportretteerd. Pieter de Josselin de Jong krijgt al vroeg in zijn carrière waardering. Al in 1883 verleent koning Willem III hem een gouden medaille. Ook ontvangt hij op diverse wereldtentoonstellingen onderscheidingen, onder meer in Parijs, Amsterdam, en St. Louis. Hij overlijdt in 1906. Tegenwoordig is zijn werk in diverse Nederlandse musea te bezichtigen.