René Daniëls

René Daniëls (Eindhoven, 1950) Na zijn afstuderen in 1976 bouwt René Daniëls een indrukwekkend oeuvre op, dat bestaat uit schilderijen, tekeningen en beelden. Eind 1987 wordt hij getroffen door een hersenbloeding. Hierdoor krijgt zijn schilderkunstige loopbaan een onverwachte wending. Daniëls blijft schilderen en tekenen, maar door ernstige beperkingen functioneert hij niet meer als voorheen. De vroegste werken uit Daniëls oeuvre ontstaan eind jaren zeventig. Tijdens een periode waarin het schilderen dood wordt verklaard, toont Daniëls aan hoe vitaal schilderkunst kan zijn. Hij wordt daarom aanvankelijk gerekend tot de beweging van ‘de Nieuw Wilden’. Deze kunstenaars herontdekken eind jaren zeventig het figuratieve schilderen. Het werk van Daniëls voldoet maar gedeeltelijk aan de criteria van de stroming 'Nieuwe Wilden', die met name het expressionistische schilderen nieuw leven inbliezen. Zijn werk is gecompliceerder en laat zich niet gemakkelijk indelen. Hij sluit bovendien veeleer aan bij een Frans-Belgische kunsttraditie. Daniëls bewondert kunstenaars als Marcel Duchamp, Francis Picabia, René Magritte en Marcel Broodthaers. De werken van Daniëls worden gekenmerkt door het gebruik van heldere kleuren en een schetsmatige schilderstijl. Ook de herhaling van motieven en de modulatie daarvan zijn belangrijke constanten in zijn oeuvre. Grammofoonplaten, boeken, skateboards, zwanen, mosselen en vlinderstrikjes verschijnen herhaaldelijk in de overwegend figuratieve werken. Vanaf 1985 gaat Daniëls abstracter schilderen, zonder echter de figuratie helemaal op te geven. Daniëls hanteert een associatieve manier van werken. Hij borduurt voort op ideeën die in zijn gedachten opkomen of laat zich inspireren door dingen die hij in het dagelijks leven tegenkomt. Ook het gebruik van associatieve teksten, woordspelingen en betekenisvolle titels speelt hierbij een belangrijke rol. Daniëls karakteriseert zijn manier van werken dan ook als ‘beeldend dichten’. De werken van Daniëls zijn poëtisch, scherpzinnig en humoristisch, maar ook raadselachtig en dubbelzinnig. Niets is wat het lijkt en elk element krijgt meer dan één betekenis. Daniëls’ werken en motieven staan open voor verschillende interpretaties. De meerduidigheid in zijn oeuvre spoort de toeschouwer aan om na te denken, te associëren en een eigen standpunt in te nemen.