Jean Michel Atlan

[Jean-Michel Atlan (1913-1960), van geboorte Algerijn, wordt zowel tot de Cobra-beweging als tot de Ecole de Paris gerekend. Dat is niet vreemd, want hij en Jacques Doucet zijn de enige Franse kunstenaars die zich bij de Cobra-beweging hebben aangesloten. Atlan woont vanaf zijn zeventiende levensjaar in Parijs, waar hij filosofie studeert. Als joods leraar wordt hij daar gearresteerd door de Duitsers. Doordat hij krankzinnigheid weet te veinzen, belandt hij in een psychiatrische inrichting. Daar zit hij twee jaar ondergedoken. Hij debuteert in 1944 met een dichtbundel en een expositie in een Parijse galerie. Tot dan is zijn expressionistische werk figuratief en levendig van kleur. De verf is dik aangebracht en op sommige plaatsen weggekrast. Zijn motieven beperken zich tot moerasachtige landschappen met een vreemde vegetatie en onwerkelijke dieren en personages. In 1946 ontmoet hij Asger Jorn in Parijs. Zodoende komt hij in contact met andere toekomstige Cobra-leden. Zijn werk uit die tijd sluit aan bij de Cobra-beeldtaal: spontaan en quasikinderlijk. In de eerste helft van de jaren vijftig schildert Atlan helemaal niet. Na zijn aanvankelijke succes in de jaren veertig keert hij in 1956 terug met een tentoonstelling in een Parijse galerie. In dat jaar ontstaat zijn volstrekt eigen stijl, die soms doet denken aan het abstracte werk van Bram van Velde. Hij put voor deze abstracte, kleurrijke werken inspiratie uit primitieve Afrikaanse kunst, precolumbiaanse kunst (dans, rituelen) en mythische thema’s.]