Ludmila Danon

In thematisch opzicht is het werk van Ludmila Danon zeer conventioneel te noemen. Ze geeft namelijk een schilderkunstige verbeelding van bloemen, planten en landschappen. De manier waarop ze deze thema’s weergeeft, is minder gebruikelijk. Geen wolkenluchten en weelderige boeketten, maar nagenoeg abstracte composities, alsof ze zo dicht op haar onderwerpen heeft ingezoomd dat ze onherkenbaar worden. De verf is nu eens in lange trefzekere kwaststreken aangebracht, dan weer schijnbaar zonder hulpmiddel uitgevloeid en door het doek geabsorbeerd. Danon benut het hele kleurenspectrum dat de natuur biedt, met de nadruk op aardetinten, groentinten en felle kleuren. Opvallend is dat de waterige pigmentlagen zich niet of nauwelijks mengen, maar min of meer autonoom naast en over elkaar heen zijn geplaatst. In veel van haar composities is weinig tot geen losse ruimte te ontwaren. Ludmila Danon is in 1952 geboren in Casablanca. Ze studeerde van 1973 tot 1976 aan de Académie des Beaux Arts in Luik en vervolgens nog een jaar aan de Academie St. Joost in Breda. De verbeelding van het landschap en de wereld van bloemen en planten vormen de basis van haar (semi)abstracte vorm- en kleurenexperimenten, waarbij vegetatieve elementen verzelfstandigen tot op zichzelf staande motieven. Daarnaast onderzoekt ze in haar werk de uitdrukkingskracht van het schildersgebaar. In de zwepende lijnvoering en grillige kleurvlakken speelt Danon in op de suggestieve en zinnenprikkelende werking die van bloemen en planten uitgaat. Haar schilderijen hebben hierdoor wel wat weg van het werk van de Amerikaanse kunstenaar Georgia O’Keeffe (1887-1986), wiens sterk uitvergrote florale abstracties vaak worden opgevat als metaforische weergaven van vrouwelijke vormen en ervaringen. Ook vertonen haar schilderijen qua techniek en thema raakvlakken met het schilderwerk van Reinoud van Vught (1960). In Danons latere werk kenmerken haar landschappelijke en florale abstracties zich door een coulisseachtige opbouw van platte kleurvlakken, wat de spanning tussen illusie en abstractie opvoert. Soms worden de landschappen bevolkt door meer of minder afgetekende mensfiguren. Hoewel zeer sprekend en suggestief, is haar beeldtaal maar zelden verhalend. Zelfs een titel blijft achterwege. De beschouwer wordt teruggeworpen op zijn eigen assocaties, opgeroepen door vorm, kleur en techniek. Niet voor niets worden haar schilderijen vaak omschreven als “landschappelijke droombeelden” of “in zichzelf gekeerde landschappen”. Danons werk is vertegenwoordigd in diverse openbare en particuliere collecties. De kunstenaar woont en werkt in de omgeving van Brussel.