Mathieu Boessen

De Roermondse kunstenaar Mathieu (Henricus Andreas Hubertus) Boessen (1912-1998) gaat net als zoveel jongens van zijn tijd naar de ambachtsschool om een vak te leren. Opgeleid als huis- en decoratieschilder volgt hij in zijn vrije tijd lessen op de Patronaats Teekenschool van de Kapel in ’t Zand in Roermond. Door zelfstudie maakt hij zich de techniek van het kunstschilderen eigen. Hij doet dit aan de hand van Max Doerners ‘Mahlmaterial und seine Verwendung im Bilde’. Dit boek, voor het eerst uitgegeven in 1921 te München, geldt nu nog steeds als standaardwerk op het gebied van de schildertechniek. Hij werkt vanaf 1932 op de ateliers van Limburgse kunstenaars Jules Rummens (1905 – 2000) en Leo Franssen (1905 – 1990). Uiteindelijk gaat hij naar de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam (1942-1943) waar hij ondermeer les krijgt van professor Gerard Röling (1905-1990). Hij is dan studiegenoot van Karel Appel (1921-2006), met wie hij later ook nog contact onderhoudt. Boessen is in 1945 een van de oprichters van de Midden-Limburgse Kunstkring. Tot 1945 schildert Boessen vooral portretten en zelfportretten in een stijl die verwantschap heeft met het Nederlandse magisch realisme van de jaren ’20 en ’30 van de twintigste eeuw. Zijn 'Zelfportret met penseel' uit 1943 is een voorbeeld hiervan. Na de Tweede Wereldoorlog is er enige verwantschap met het surrealisme te bespeuren. Na enige tijd laat hij dit weer los en legt hij zich vooral toe op traditioneel geschilderde stillevens. Ook maakt hij stadgezichten van Roermond. Naast schilderijen zijn er aquarellen, pen- en pasteltekeningen en linosneden van hem bekend. In opdracht maakt hij monumentale kunst zoals graffitoreliëfs in beton, wandschilderingen, glas-in-lood en houdt hij zich bezig met restauraties van schilderijen