Raoul Martinez

Raoul Martinez (1876-1974), een van oorsprong Cubaanse Parijzenaar, vestigt zich in de Eerste Wereldoorlog in Nederland. Hij schildert in een mengvorm van fauvisme en futurisme. Hij schildert alledaagse onderwerpen, zoals tulpen, het uitzicht uit zijn raam, portretten van vrienden; kortom, de werkelijkheid in een licht kubistische weergave en met intense kleuren. Zijn composities bevatten een bijzondere spanning. De verschillende onderdelen vormen een hecht geheel, maar weigeren ondergeschikt te zijn aan de compositie. Alle onderdelen lijken om aandacht te vechten. Raoul Martinez behoort tot de groep kunstenaars rond de invloedrijke Haagse kunstpedagoog en verzamelaar H.P. Bremmer (1871-1956). In 1918 koopt Bremmer een werk van hem, waarna een hechte relatie ontstaat. Deze autoriteit in de Nederlandse kunstwereld had verschillende schilders, beeldhouwers en verzamelaars om zich verenigd. Onder Bremmers protectie vallen had voor- en nadelen. Enerzijds leverde het de kunstenaars opdrachten op, anderzijds moesten de kunstenaars Bremmers wensen naleven. Hij stond een kunst voor waarin een nauwkeurig observatie van de zichtbare werkelijkheid samengaat met een religieuze grondstemming. Bremmer analyseert Martinez werk en geeft hem raadgevingen. Martinez volgt zijn aanwijzingen op en richt zich op het plastisch uitbeelden van eenvoudige onderwerpen met de gewenste kenmerkende spirituele lading.