Rob Verf

Rob Verf (1964) schildert vaak strakke onpersoonlijke interieurs, voorzien van gladde wanden en glimmende tegels. Deze binnenruimtes worden bewoond door robotachtige figuren met sterk geschematiseerde menselijke gelaatstrekken. Meestal bestaan ze uit een romp, voorzien van één of enkele losse lichaamsdelen. Vaak zweven ze in de ruimte. Stippellijnen en pijlen lijken het proces van lichamelijk uiteenvallen inzichtelijk te maken. Ook suggereren ze bewegingen die de figuren maken: staan, lopen, liggen, maar ook minder onschuldige activiteiten zoals sadomasochistische spelletjes en laboratoriumexperimenten. Attributen als zwepen, touwen, spijkerbedden en slagersmessen versterken deze vermoedens. Toch zijn er nergens sporen van geweldpleging te vinden. In plaats daarvan ademen de voorstellingen een onderkoelde, bijna serene sfeer. Je zou Verfs voorstellingen kunnen opvatten als ingekaderde verbeeldingen van zijn eigen obsessies en fantasieën. Hier krijgt het begrip binnenruimte een meer figuurlijke invulling. Op directe, maar ook humoristische wijze maakt hij ons deelgenoot van de in zijn hoofd schuilgaande ‘gedachtebelevingen’, zoals hij het zelf verwoordt. Deze zijn als het ware teruggebracht tot een absolute kern: ontdaan van alle opsmuk, aangescherpt en geïroniseerd weergegeven in een uiterst beheerste en verfijnde beeldtaal. De kracht van zijn werk schuilt hierbij in de suggestie. De figuren lijken vaak in een erotische machtsstrijd te zijn verwikkeld. Onduidelijk is echter wie afdwingt en wie ondergaat, wat er precies gebeurd is en wat er staat te gebeuren. Het is de beschouwer die in zijn hoofd de figuren in de ruimte verplaatst en zo het verhaal voltooit. Een verhaal dat tegelijk herkenbaar en confronterend is, omdat seksualiteit, macht en afhankelijkheid vaak ook in ons eigen dagelijkse handelen een grote rol spelen. Verf studeert in 1991 af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. De daaropvolgende jaren neemt hij deel aan diverse projecten en tentoonstellingen in binnen- en buitenland en vestigt hij zich in Argentinië. Zijn schilderwerk wisselt hij af met het maken van sculpturen, installaties, tekeningen, foto’s en collages. Naast computerspelletjes, cartoons en cultfilms noemt Verf ook het werk van Vincent van Gogh (1853-1890), Pablo Picasso (1881-1973) en de filosoof Ludwig Wittgenstein (1889-1951) als inspiratiebronnen. Wie goed kijkt, kan zelfs parallellen vinden die nog veel verder teruggaan in de Westerse kunstgeschiedenis. Tegenstellingen als herkenbaarheid/vervreemding, beheerstheid/ongeremdheid en schoonheid/vulgariteit, maar ook humor en fantasierijke, gefragmenteerde figuren komen in zijn werk voor. Verfs voorstellingen hebben meer gemeen met het werk van Jeroen Bosch (ongeveer 1450-1516), dan je op het eerste gezicht zou denken. Rob Verf woont en werkt in Buenos Aires en Austin (Texas). Hij is professor aan de University of Austin (Texas).