Roger Bissière

De Franse kunstenaar Roger Bissière (1888-1964) bezocht de Ecole des Beaux-Arts in Algiers en in Bordeaux. In 1910 verhuisde hij naar Parijs, waar hij artikelen publiceerde over de Franse kunst en vanaf 1919 regelmatig werk ten toon stelde in de salons. Ook had hij van 1925 tot 1938 een leerstoel aan de Académie Ranson in Parijs. Voor veel kunstenaars van de jongste generatie binnen de Ecole de Paris was Bissière een leermeester. Dankzij zijn schilderijen, artikelen en lessen had hij een grote invloed op de kunstwereld in Parijs. Deze invloed verminderde echter drastisch toen hij in 1939 het hectische leven van de stad verruilde voor een teruggetrokken bestaan in de Franse streek Lot. Ook zijn oogziekte, waardoor het schilderen voor hem steeds problematischer werd, droeg hier sterk aan bij. In deze periode ontwikkelde hij een ‘tapisserie’-techniek, waarbij hij met een soort collagetechniek wandkleden vervaardigde. Deze veelal op de middeleeuwse traditie geïnspireerde kleden brachten hem weer terug in de belangstelling. In 1950 werd dankzij een operatie voorkomen dat hij blind werd en hervatte hij met hernieuwde intensiteit het schilderen. Met een expositie in 1951vestigde hij definitief zijn reputatie. Bissière werd geïnspireerd door de natuurlyriek van de Duitse expressionist Paul Klee en door het kubisme. Met name zijn vriendschap met de kubist Braque heeft zijn latere werk beïnvloed. Het onderbewuste, het gevoel en vrije creatie zijn belangrijke waarden in zijn werk. Bissière schilderde naar de natuur, waarbij hij de grillige vormentaal reduceerde tot een niet-geometrische abstracte compositie.