Korrie Besems

Een foto is altijd een manipulatie van de werkelijkheid. In haar vroege fotowerk vanaf 1985 speelt Korrie Besems (1961) met dit gegeven. Door haar camera een kwartslag te draaien, een opvallend perspectief te kiezen of haar kleuren te bewerken benadrukt ze de subjectiviteit van haar beelden. Ook combineert ze de camerabeelden met teksten en vormen, die ze met behulp van sjablonen aanbrengt. Naast de woordelijke betekenis sturen ook kleur, vormgeving, formaat en plaats in het beeldvlak de interpretatie van haar werk. In 1991 veranderde Besems haar werkwijze rigoureus. In plaats van unieke foto-tekstcombinaties, maakte ze uitsluitend nog projectmatige fotoseries. Ook verdween het tekstuele element steeds meer naar de achtergrond. Haar eerste projecten zijn autobiografisch getint. Zo richtte ze haar aandacht voor de serie Thuis (1993) op de omgeving waar ze haar jeugd doorbracht. Gaandeweg groeide haar interesse in naoorlogse stedelijke omgevingen. In 1993 en 1994 fotografeerde ze voor de Rotterdamse kunstmanifestatie AIR-Alexander een groot aantal, veelal anonieme stedelijke locaties. Halverwege de jaren negentig verlegde de fotografe haar aandacht naar het Oostblok. Voor het project ‘Die Winterreise’ (1994) ging ze op zoek naar de sporen die de opkomende modernisering en industrialisatie hebben nagelaten in het Midden-Europese landschap. De daarop volgende serie ‘Poland’ (1995) brengt de bewogen geschiedenis van het land in beeld aan de hand van grauwe communistische woonkazernes, verloederde en door oorlog beschadigde architectuur en in het slop geraakte nieuwbouwprojecten. Sporadisch in beeld gebrachte stedelingen en graffiti en reclamebillboards verhevigen de gelaagde zeggingskracht van de beelden. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw verlegde Besems haar aandacht opnieuw naar haar geboorteland. De fotoserie ‘History sells’ en ‘Mijn eerste jaar in Dalem Zuid’ richten zich op de ontwikkeling van Nederlandse Vinexwijken. Geïntrigeerd door de neotraditionalistische bouwtrend, zoals die zich onder andere manifesteerde in de Helmondse wijk Brandevoort, maakte ze de fotoserie ‘Verzonnen Verleden’ (2005-2008). Voor het project ‘Bouwrijp’ (2007-2009) fotografeerde ze de randen van woningbouwlocaties. Vanuit verschillende invalshoeken stelt Besems de houdbaarheid van het Nederlandse landschap aan de orde. Welke invloed heeft deze razendsnelle transformatie op ons historisch besef en wat is de culturele waarde van deze ontwikkelingen?